بهائیت از زمان عباس افندى ایده ای به نام «جهان وطنی» را آغاز نمود و به دام كشورهاى امپریالیستى افتاد و در راستاى منافع آنان مورد استفاده قرار گرفت. به این ترتیب دول خارجى مخصوصاً آمریكا و صهیونیست ها در صحنه بین المللى از آنان حمایت نموده و آنان را زیر چتر حمایتى خویش قرار دادند.

بهائیت نیز موجودیت خود را در این وابستگى و حمایت مى داند و به آن تن داده است. به طورى كه سیاستهاى پهلوى دوم در مورد آنان نشان داد، ابرقدرتها نیز در مقابل این فرقه سیاستى دوگانه دارند و گاهى آنها را محدود ساخته و از طریق جریانات موازى به آنها گوشمالى مى دهند تا از حدود خویش تجاوز نكنند و گاهى نیز به عنوان حربه اى علیه اسلام از آنها استفاده مى برند.

بعد از انقلاب اسلامى هر كدام از رؤساى جمهورى آمریكا به تناسب حال و موقعیت خود به حمایت از بهائیان پرداخته و ایران را به خاطر برخورد با آنان محكوم كرده است.

براى نمونه ریگان رئیس جمهور وقت آمریكا كه به مناسبت روز جهانى حقوق بشر سخن مى گفت، اظهار داشت: «درایران اعضاى فرقه بهائى را اعدام مى نمایند و تاكنون 198 بهائى اعدام و 717 نفر زندانى و ده هزار نفر بى خانمان و 25 هزار نفر وادار به خروج از كشور شده اند.»

در پاسخ به اظهارات ریگان جناب آقاى میرحسین موسوى نخست وزیر وقت ایران بیاناتى را در جمع كاركنان كارخانجات تولیدى بهمن اظهار داشت.

وى درگوشه اى از سخنان خود گفت: «دفاع رئیس جمهورى آمریكا از یك فرقه جاسوسى یعنى بهائیت همان طور كه نشان دهنده ماهیت این فرقه است كه در پایتخت بزرگترین جنایتكاران جهان مورد حمایت قرار مى گیرد در عین حال خشم و كینه آمریكا نسبت به انقلاب اسلامى را نمایان مى سازد».

نگاهى اجمالى به گزارشهاى هدفدار و غیرمنصفانه فرستادگان سازمانهاى حقوق بشر مثل گالیندوپول و كاپیتورن این واقعیت را آشكار مى سازد كه همه ابزارهاى امپریالیستى و صهیونیستى دست به دست هم داده اند كه نظام اسلامى را وادار سازند این اقلیت را به رسمیت بشناسد، یعنى كارى را كه رژیم شاه از ترس ملت نتوانست انجام دهد جمهورى اسلامى به آن مبادرت ورزد.

این مطلب ضمن این كه میزان حمایت آنان را از بهائیت مشخص مى كند نشان مى دهد كه قاعدتاً پشت پرده خبرهایى بسیار مهمتر از تضییع حقوق بشر در ایران است. اگر این اخبار را در كنار قرینه هاى سركوب اقلیتهاى مسلمان در جهان مانند سركوب مسلمانان و دیگر آزادیخواهان در جنوب لبنان، فلسطین اشغالى، اریتره، ‌آسیاى جنوب شرقى و دیگر نقاط جهان قرار دهیم ، معناى روشنترى پیدا مى كند.

مخالفت با تحصیل دختران محجبه در فرانسه، عدم اجازه به حضور بانوان با حجاب در ادارات و مدارس و دانشگاههاى تركیه و سكوت سازمانهاى حقوق بشر، منادیان آزادى خواهى واصالت انسانی در خارج از كشور مشتى است نمونه خروار.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : علی | تاريخ : چهار شنبه 8 شهريور 1391برچسب:,

| نوع مطلب : <-PostCategory-> |